Τι θα διάλεγες να κάνεις στη ζωή σου αν δεν υπήρχε θέμα χρημάτων;

Στην ερώτηση τι θα διάλεγες να κάνεις στη ζωή σου αν δεν υπήρχε θέμα χρημάτων, οι απαντήσεις συνήθως είναι ζωγράφος, συγγραφέας, μουσικός, να ασχοληθώ με τη φύση, να ασχοληθώ με τον αθλητισμό, φωτογράφος κλπ. Μετά ακολουθεί ένα “αλλά...δεν βγάζεις λεφτά έτσι…”.

Κάνεις μια δουλειά η οποία σου προσφέρει μόνο τα προς το ζην, πληρώνοντας δηλαδή μόνο τους λογαριασμούς, το φαγητό σου κι αν περισσέψει κάτι να πιεις έναν καφέ. Σε πολλές περιπτώσεις τα προς το ζην μπορείς να τα βγάλεις κάνοντας κάτι που αγαπάς. Οι περισσότεροι όμως το θεωρούν “ρίσκο”, αφήνουν τον φόβο να κυριαρχήσει και ασχολούνται με κάτι που δεν αγαπούν, περνώντας τη ζωή τους φαντασιώνοντας ότι κάποτε μέσα από αυτή τη δουλειά θα αποκτήσουν πολλά χρήματα και μετά θα μπορέσουν να κάνουν και το μεράκι τους. Αυτό όμως είναι μια αυταπάτη. Ποτέ κανείς δεν έφτασε ψηλά και δεν έβγαλε πολλά χρήματα κάνοντας μια δουλειά την οποία βαριέται, που δεν την κάνει με όρεξη, που ξυπνάει κάθε πρωί και σκέφτεται “ποιος ασχολείται πάλι μ’ αυτό…”. Αντίθετα αν το αγαπάς και πιστέψεις σε αυτό φτάνεις πιο εύκολα στην κορυφή, γίνεσαι “αυθεντία”, γιατί το “ψάχνεις”, το “κυνηγάς” και κατά συνέπεια θα το πουλήσεις και καλύτερα.

Όταν είσαι άνεργος και δεν έχεις ούτως ή άλλως κάτι να κάνεις, γιατί να μην ασχοληθείς με κάτι που αγαπάς; Έχεις κάτι να χάσεις; Ακούμε ιστορίες ολοένα και περισσότερων ανθρώπων, οι οποίοι εν μέσω κρίσης καταφέρνουν να κάνουν αυτό που αγαπούν μια επικερδή επιχείρηση. Μη νιώθεις ενοχές  και μην σκέφτεσαι ότι θα πρέπει ολόκληρο το 24ωρο να ψάχνεις για δουλειά. Δεν έχει σημασία τι θα κάνεις. Για τον κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικό. Όλα τα πράγματα έχουν το κοινό τους. Αν απ’ την άλλη έχεις ήδη μια δουλειά χρησιμοποίησέ την για όσο χρειαστεί ως βάση, ως δίχτυ ασφαλείας για να κάνεις αυτό που αγαπάς. Και μόνο που θα ασχολείσαι έστω και για λίγο με κάτι που σε κάνει να νιώθεις καλά είναι σημαντικό για την διάθεση και την ψυχική σου υγεία γενικότερα. Η μιζέρια είναι παθητική και αντιπαραγωγική.

Αν στηρίζεις την ευτυχία σου στα λεφτά και στα υλικά αγαθά, ζεις μια μίζερη ζωή και δεν το έχεις ακόμα καταλάβει. Αυτή τη μιζέρια θα την κληροδοτήσεις στα παιδιά σου, τα οποία θα σου ζητάνε συνέχεια να τους αγοράσεις πράγματα. Εσύ θα τους το έχεις μάθει όμως… Βλέποντας εσένα πως ζεις τη ζωή σου και παράλληλα μέσα από τα χωρίς ουσία παιχνίδια που θα τους αγοράζεις για να σε αφήνουν στην “ησυχία” σου, αντί να καθίσεις να ασχοληθείς μαζί τους, να παίξεις, να εφεύρεις ιστορίες και παιχνίδια μαζί τους. Τα παιδιά δεν θέλουν να είσαι όλη την ώρα από πάνω τους, θέλουν κι αυτά την ησυχία τους, αρκεί να τους αφιερωθείς ολοκληρωτικά έστω για 1 ώρα. Αυτή τη 1 ώρα όμως που διαθέτεις από το χρόνο σου θέλουν να είσαι εκεί συναισθηματικά παρόν/παρούσα.
Ξοδεύεις τη ζωή σου χάνοντας εντελώς τον πολύτιμο χρόνο σου (από τον εαυτό σου, τον/την σύντροφό σου, τα παιδιά σου), κάνοντας πράγματα που δεν σου αρέσουν. Και συνεχίσεις έτσι τη ζωή σου, περιμένοντας τα πράγματα να αλλάξουν, χωρίς όμως να κάνεις κάτι για να αλλάξουν. Αντίθετα έχεις την εντύπωση ότι πρέπει να προσπαθήσεις ακόμα πιο σκληρά κάνοντας όμως ακριβώς τα ίδια πράγματα, μπαίνοντας σ’ έναν φαύλο κύκλο αναζήτησης της ευτυχίας που δεν έρχεται ποτέ. “Η ζωή είναι καλή όταν την αποδέχεσαι”… “Στην αρχή, πικρή, κι όσο πιο πολύ τη δοκιμάζεις, τόσο πιο ευχάριστη σου φαίνεται…” (“Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία” Ρόμπερτ Φίσερ). Όταν αποδέχεσαι τη ζωή πέρα από τις ναρκισσιστικές προσδοκίες ή ουτοπικά όνειρα, δεν θα σου είναι ευχάριστο στην αρχή. Όσο αποκτάς όμως επαφή με την πραγματικότητα και με τις πρωταρχικές ανάγκες σου, αρχίζεις να βλέπεις πιο καθαρά τι μπορείς πραγματικά να κάνεις για να την βελτιώσεις.

Θα προτιμούσες μια ζωή γεμάτη με πράγματα που αγαπάς ή μια ζωή ξοδεμένη μίζερα; Ξεκόλλα από την εικόνα που θέλεις να προβάλεις προς τα έξω και τόλμησε να δοκιμάσεις τη ζωή που πραγματικά θέλεις.