powered by "One Way Radio" - μονόδρομος στη...διασκέδαση - www.onewayradio.net

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013


Τι θα διάλεγες να κάνεις στη ζωή σου αν δεν υπήρχε θέμα χρημάτων;


Στην ερώτηση τι θα διάλεγες να κάνεις στη ζωή σου αν δεν υπήρχε θέμα χρημάτων, οι απαντήσεις συνήθως είναι ζωγράφος, συγγραφέας, μουσικός, να ασχοληθώ με τη φύση, να ασχοληθώ με τον αθλητισμό, φωτογράφος κλπ. Μετά ακολουθεί ένα “αλλά...δεν βγάζεις λεφτά έτσι…”.

Κάνεις μια δουλειά η οποία σου προσφέρει μόνο τα προς το ζην, πληρώνοντας δηλαδή μόνο τους λογαριασμούς, το φαγητό σου κι αν περισσέψει κάτι να πιεις έναν καφέ. Σε πολλές περιπτώσεις τα προς το ζην μπορείς να τα βγάλεις κάνοντας κάτι που αγαπάς. Οι περισσότεροι όμως το θεωρούν “ρίσκο”, αφήνουν τον φόβο να κυριαρχήσει και ασχολούνται με κάτι που δεν αγαπούν, περνώντας τη ζωή τους φαντασιώνοντας ότι κάποτε μέσα από αυτή τη δουλειά θα αποκτήσουν πολλά χρήματα και μετά θα μπορέσουν να κάνουν και το μεράκι τους. Αυτό όμως είναι μια αυταπάτη. Ποτέ κανείς δεν έφτασε ψηλά και δεν έβγαλε πολλά χρήματα κάνοντας μια δουλειά την οποία βαριέται, που δεν την κάνει με όρεξη, που ξυπνάει κάθε πρωί και σκέφτεται “ποιος ασχολείται πάλι μ’ αυτό…”. Αντίθετα αν το αγαπάς και πιστέψεις σε αυτό φτάνεις πιο εύκολα στην κορυφή, γίνεσαι “αυθεντία”, γιατί το “ψάχνεις”, το “κυνηγάς” και κατά συνέπεια θα το πουλήσεις και καλύτερα.

Όταν είσαι άνεργος και δεν έχεις ούτως ή άλλως κάτι να κάνεις, γιατί να μην ασχοληθείς με κάτι που αγαπάς; Έχεις κάτι να χάσεις; Ακούμε ιστορίες ολοένα και περισσότερων ανθρώπων, οι οποίοι εν μέσω κρίσης καταφέρνουν να κάνουν αυτό που αγαπούν μια επικερδή επιχείρηση. Μη νιώθεις ενοχές  και μην σκέφτεσαι ότι θα πρέπει ολόκληρο το 24ωρο να ψάχνεις για δουλειά. Δεν έχει σημασία τι θα κάνεις. Για τον κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικό. Όλα τα πράγματα έχουν το κοινό τους. Αν απ’ την άλλη έχεις ήδη μια δουλειά χρησιμοποίησέ την για όσο χρειαστεί ως βάση, ως δίχτυ ασφαλείας για να κάνεις αυτό που αγαπάς. Και μόνο που θα ασχολείσαι έστω και για λίγο με κάτι που σε κάνει να νιώθεις καλά είναι σημαντικό για την διάθεση και την ψυχική σου υγεία γενικότερα. Η μιζέρια είναι παθητική και αντιπαραγωγική.

Αν στηρίζεις την ευτυχία σου στα λεφτά και στα υλικά αγαθά, ζεις μια μίζερη ζωή και δεν το έχεις ακόμα καταλάβει. Αυτή τη μιζέρια θα την κληροδοτήσεις στα παιδιά σου, τα οποία θα σου ζητάνε συνέχεια να τους αγοράσεις πράγματα. Εσύ θα τους το έχεις μάθει όμως… Βλέποντας εσένα πως ζεις τη ζωή σου και παράλληλα μέσα από τα χωρίς ουσία παιχνίδια που θα τους αγοράζεις για να σε αφήνουν στην “ησυχία” σου, αντί να καθίσεις να ασχοληθείς μαζί τους, να παίξεις, να εφεύρεις ιστορίες και παιχνίδια μαζί τους. Τα παιδιά δεν θέλουν να είσαι όλη την ώρα από πάνω τους, θέλουν κι αυτά την ησυχία τους, αρκεί να τους αφιερωθείς ολοκληρωτικά έστω για 1 ώρα. Αυτή τη 1 ώρα όμως που διαθέτεις από το χρόνο σου θέλουν να είσαι εκεί συναισθηματικά παρόν/παρούσα.
Ξοδεύεις τη ζωή σου χάνοντας εντελώς τον πολύτιμο χρόνο σου (από τον εαυτό σου, τον/την σύντροφό σου, τα παιδιά σου), κάνοντας πράγματα που δεν σου αρέσουν. Και συνεχίσεις έτσι τη ζωή σου, περιμένοντας τα πράγματα να αλλάξουν, χωρίς όμως να κάνεις κάτι για να αλλάξουν. Αντίθετα έχεις την εντύπωση ότι πρέπει να προσπαθήσεις ακόμα πιο σκληρά κάνοντας όμως ακριβώς τα ίδια πράγματα, μπαίνοντας σ’ έναν φαύλο κύκλο αναζήτησης της ευτυχίας που δεν έρχεται ποτέ. “Η ζωή είναι καλή όταν την αποδέχεσαι”… “Στην αρχή, πικρή, κι όσο πιο πολύ τη δοκιμάζεις, τόσο πιο ευχάριστη σου φαίνεται…” (“Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία Ρόμπερτ Φίσερ). Όταν αποδέχεσαι τη ζωή πέρα από τις ναρκισσιστικές προσδοκίες ή ουτοπικά όνειρα, δεν θα σου είναι ευχάριστο στην αρχή. Όσο αποκτάς όμως επαφή με την πραγματικότητα και με τις πρωταρχικές ανάγκες σου, αρχίζεις να βλέπεις πιο καθαρά τι μπορείς πραγματικά να κάνεις για να την βελτιώσεις.

Θα προτιμούσες μια ζωή γεμάτη με πράγματα που αγαπάς ή μια ζωή ξοδεμένη μίζερα; Ξεκόλλα από την εικόνα που θέλεις να προβάλεις προς τα έξω και τόλμησε να δοκιμάσεις τη ζωή που πραγματικά θέλεις.
Σούζι … τρως!
Γιατί ενώ δεν πεινάς θέλεις συνεχώς να τρως;


Τρώμε όταν είμαστε λυπημένοι για να παρηγορήσουμε τον εαυτό μας, όταν γιορτάζουμε κάτι και είμαστε χαρούμενοι, όταν είμαστε κουρασμένοι για να γεμίσουμε “ενέργεια”. Κάποιες φορές τρώμε όταν είμαστε θυμωμένοι γιατί πρέπει κάπου να ξεσπάσουμε και κάποιες άλλες γιατί απλά…βαριόμαστε και δεν έχουμε τι να κάνουμε! Άλλες πάλι φορές επειδή τρώνε και οι άλλοι ή επειδή δεν μπορούμε να πούμε “όχι” ή γιατί είναι δωρεάν (αν και στις μέρες μας δύσκολα αρνείσαι δωρεάν φαγητό!). Ουσιαστικά το φαγητό είναι συνδεδεμένο με όλες τις συναισθηματικές εκφράσεις και τα σημαντικά γεγονότα της ζωής μας.
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε ερχόμαστε σε ουσιαστική επαφή και επικοινωνία με τη μητέρα μέσω του θηλασμού. Είναι ένας συνδυασμός τροφής και ανταλλαγής συναισθημάτων μαζί της. Έχουμε συνδέσει έτσι την τροφή με μια εμπειρία κατευναστική, χαλαρωτική. Κατά τη διάρκειά του θηλασμού το μωρό νιώθει ασφαλές, χαλαρώνει και αποβάλλει όλες τις εντάσεις και τους φόβους του. Μέσα από το βλέμμα της μητέρας έρχεται σε επαφή με τα συναισθήματά της, νιώθει αν η αγκαλιά της είναι ζεστή ή ψυχρή, αν η μαμά είναι εκνευρισμένη, θυμωμένη ή χαρούμενη και χαλαρή, αν είναι αποδεκτό ή όχι, αν το αγαπά ολοκληρωτικά ή είναι απορροφημένη στον εαυτό της.
Αν οι βασικές σου ανάγκες για στοργή, αγάπη, ασφάλεια, αποδοχή κλπ. δεν ικανοποιήθηκαν τότε, θα ψάχνεις στην ενήλικη ζωή τρόπους να καλύψεις το “κενό” που άφησαν. Θα ψωνίζεις μετά μανίας (shopping therapy) και θα γεμίζεις το σπίτι σου τις περισσότερες φορές πράγματα περιττά (ρούχα, αντικείμενα διακοσμητικά, αντικείμενα τεχνολογίας, φαγητό κλπ.), τα οποία θα γεμίζουν για λίγο το κενό. Για πολύ λίγο όμως… Το φαγητό πέρα από το γεγονός ότι μπορείς να το βρεις εύκολα παντού, λειτουργεί κατευναστικά όπως η πρώιμη εμπειρία του θηλασμού. Είναι ό,τι πιο κοντινό στην αίσθηση ασφάλειας και χαλάρωσης που βίωσες ως βρέφος.
Επιπλέον τα παραπάνω κιλά προσφέρουν και μια ψυχική “προστασία”. Δημιουργούν μια “πανοπλία” ανάμεσα σε σένα και τον “κακό” εξωτερικό κόσμο. Η πανοπλία αυτή όμως μειώνει την κινητικότητα του σώματος. Αναρωτήσου αν τη συγκεκριμένη περίοδο δυσκολεύεσαι να προχωρήσεις στη ζωή σου, έχεις μείνει στάσιμη, φοβάσαι να τολμήσεις  ή φοβάσαι τις αλλαγές και τα παραπάνω κιλά έχουν προστεθεί για να εκφράσουν ή να ενισχύσουν αυτό που ήδη νιώθεις.
Στα αγγλικά υπάρχει η έκφραση “what are you hungry for?” και δεν αφορά μόνο στο φαγητό. Στα ελληνικά αντίστοιχα λέμε “για ποιο πράγμα διψάει η ψυχή σου;”. Κάνε την ερώτηση στον εαυτό σου…
Χρησιμοποιείς το φαγητό για να “γεμίσεις” το συναισθηματικό σου κενό, για να “νεκρώσεις” τον πόνο, για να χαλαρώσεις. “Μπουκώνεις” τα συναισθήματά σου με το φαγητό από το να τα αντιμετωπίσεις. Νιώθεις συνεχώς πως κάτι σου λείπει. Όσα και να αποκτήσεις πάλι δεν θα είσαι ικανοποιημένος/η. Μέσα από το φαγητό εκφράζεται αυτό το “ανικανοποίητο”, αφού τρως ενώ είσαι χορτάτος/η! Η ψυχή σου όμως είναι αυτή που πεινάει, που ζητάει την πληρότητα κι όχι το στομάχι σου.
Positive thinking!


“Όλα μου πάνε στραβά”, “είμαι άτυχος/η”, “δεν θα τα καταφέρω πάλι…”, “είμαι άχρηστος/η”, “δεν αξίζω”, “γιατί σε μένα”… και ο κατάλογος με τέτοιου είδους φράσεις είναι ατελείωτος.
Κάνεις κάτι λάθος και η αντίδρασή σου είναι “πάντα βλακείες κάνω”. Αυτού του είδους η υπερ-γενίκευση, είναι μια διαστρέβλωση της σκέψης και της πραγματικότητας. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις μόνο βλακείες και να μην έχεις κάνει ούτε ένα σωστό πράγμα στη ζωή σου, άρα το “πάντα” δεν ισχύει. Κι όχι μόνο δεν ισχύει αλλά σου δημιουργεί μια αίσθηση αναξιότητας και έντονο άγχος. Σε οδηγεί σε γενικεύσεις του τύπου “είμαι βλάκας”. Με αυτή τη λογική όλοι είμαστε βλάκες γιατί έχουμε κάνει πάνω από μια φορά βλακώδη πράγματα στη ζωή μας. Έχεις σκεφτεί ότι σε έναν φίλο σου πιθανότατα να ήσουν πιο υποστηρικτικός/ή σε ανάλογη περίπτωση;
Το ότι κάτι πήγε στραβά μια φορά δε σημαίνει ότι το ίδιο θα συμβεί και την επόμενη φορά.  Αν ξεκινάς όμως με τον φόβο και την ανασφάλεια οι πιθανότητες να πάει κάτι στραβά αυξάνονται, αφού μέρος της προσοχής που θα έπρεπε να δώσεις σε αυτό που κάνεις το απορροφούν οι αρνητικές σκέψεις. Οι αρνητικές σκέψεις οδηγούν σε έναν φαύλο κύκλο άγχους, φόβου και ανασφάλειας. Οι θετικές σκέψεις απ’ την άλλη οδηγούν σε δημιουργικότητα, σε καινοτόμες ιδέες.
Μην υπεργενικεύεις λοιπόν κάθε φορά που κάτι πάει στραβά. Εστίασε κάθε φορά σε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα και αντιμετώπισε το άμεσα. Με το να το αναβάλεις και να το αποφεύγεις καταφέρνεις να επιβεβαιωθούν οι φόβοι σου, ενισχύοντας έτσι τις αρνητικές σκέψεις. Δεν υπάρχει μόνο το άσπρο ή το μαύρο, όλα ή τίποτα. Δεν είναι η ζωή είτε τέλεια είτε εντελώς χάλια. Υπάρχουν στιγμές μέσα στην καθημερινότητα οι οποίες είναι καλές. Αν περιμένεις να είναι τέλεια ολόκληρη η μέρα και κατ’ επέκταση ολόκληρη η ζωή σου, δεν μπορείς να χαρείς ούτε αυτές τις στιγμές χαράς που σου προσφέρονται.. Μην βάζεις στην άκρη τα θετικά και κρατάς μόνο τα αρνητικά στοιχεία ενός γεγονότος ή μιας κατάστασης. Όταν σκέφτεσαι αρνητικά χάνεις την ευκαιρία να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου. Εναποθέτεις τον εαυτό σου στην τύχη ή στη μοίρα και δεν αναλαμβάνεις την ευθύνη των πράξεών σου ή της…αδράνειάς σου!
Σαφώς και υπάρχουν πράγματα στη ζωή που δεν είναι στο χέρι σου και δεν μπορείς να ελέγξεις, αλλά υπάρχουν πολύ περισσότερα που μπορείς να κάνεις και για τα οποία είσαι υπεύθυνος/η. Αντί να προσπαθείς να αλλάξεις τα αδύναμα στοιχεία σου, ενίσχυσε τα θετικά σου. Κάνε το καλύτερο που μπορείς για τον εαυτό σου! Προσαρμόσου ανάλογα με τις συνθήκες. Μην “κολλάς” στο αρχικό σου πλάνο. Αν βλέπεις ότι κάτι δεν πάει όπως θα ήθελες άλλαξε το! Ψάξε, ανακάλυψε, δημιούργησε νέους τρόπους να πετύχεις τους στόχους σου. Σταμάτα να βλέπεις μόνο τα προβλήματα γιατί έτσι δεν βλέπεις τις ευκαιρίες που σε προσπερνάνε. Πάντα υπάρχουν ευκαιρίες. Αρκεί να βγεις από τα “κουτάκια” όπου έχεις ταξινομήσει τη ζωή σου. Να διευρύνεις τους ορίζοντές σου και να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό, κάτι πέρα από τα “πρέπει” και αυτά που γνώριζες μέχρι σήμερα.

Με οδηγό τη φαντασία…


Κάθισε αναπαυτικά στον καναπέ σου… Πάρε μερικές βαθιές αναπνοές… Κλείσε τα μάτια και νιώσε την ένταση από κάθε σημείο του σώματός σου σιγά – σιγά να χαλαρώνει…
Φαντάσου πως περπατάς σ’ ένα δρόμο… Παρατήρησε πως είναι ο δρόμος αυτός; Κάποια στιγμή παρακάτω συναντάς ένα γέρο. Κρατάει ένα καλάθι. Στο καλάθι του μέσα αφήνεις όλα όσα θέλεις να πετάξεις από τη ζωή σου…
Αφού έχεις πετάξει όλα όσα θέλεις συνεχίζεις να προχωράς στο δρόμο... Κάποια στιγμή συναντάς ένα νέο. Κρατάει κι αυτός ένα καλάθι. Μέσα από το καλάθι του  παίρνεις ό, τι θέλεις να έχεις για σένα, για τη ζωή σου …
Σ’ αυτήν την “καθοδηγούμενη φαντασία”* ο γέρος συμβολίζει το παλαιό, το παρελθόν, στη συγκεκριμένη περίοδο τον παλαιό χρόνο που αφήνουμε πίσω, και ο νέος αντίστοιχα το μέλλον, τον καινούργιο χρόνο που περιμένουμε να έρθει και τις προσδοκίες που έχουμε γι’ αυτόν. Σκοπό έχει να μπορέσεις, όσο γίνεται ανεπηρέαστος/η από τη λογική, να δεις και να οργανώσεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου σχετικά με το τι θέλεις και το τι δεν θέλεις πραγματικά να έχεις στη ζωή σου. Το γεγονός ότι είναι κάτι που “φαντάστηκες” δε σημαίνει πως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Δημιουργώντας μια νοερή απεικόνιση έρχεσαι πιο κοντά στις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις επιθυμίες σου απαλλαγμένος/η όσο γίνεται από τη λογοκρισία.
Γράψε λοιπόν σε ένα χαρτί τους στόχους σου για τη νέα χρονιά. Για παράδειγμα: “Θέλω να ξεφορτωθώ…” και “Θέλω να πετύχω…”. Γράφοντας τα στο χαρτί οπτικοποιείς και συγκεκριμενοποιείς αυτά που σκέφτεσαι και νιώθεις χωρίς να αιωρούνται πια γενικά και αόριστα στο μυαλό σου. Αν δεν θέλεις να γράψεις πολλούς στόχους ή έχει “κολλήσει” το μυαλό σου, σκέψου ποιος είναι ο κυριότερος στόχος  που θέλεις να κατακτήσεις για το εαυτό σου, η βασικότερη επιθυμία που έχεις και εστίασε σε αυτό. Όσο πιο ρεαλιστικοί είναι οι στόχοι που θέτεις τόσο πιο εύκολα θα μπορέσεις να τους πετύχεις. [Για παράδειγμα αν η πρώτη σκέψη είναι “περισσότερα χρήματα” και όχι “περισσότερους πελάτες” ή “μια δουλειά που θα μου αποφέρει περισσότερα χρήματα” κλπ, πιθανότατα δεν θα ικανοποιηθεί η επιθυμία σου γιατί περιμένεις να σου έρθουν ουρανοκατέβατα, χωρίς να κοπιάσεις. Περιμένεις πάντα κάποιος “άλλος” να σε βγάλει από τη δύσκολη θέση με τη δική σου ελάχιστη συμβολή. Ακόμα κι αν σου έρθουν ουρανοκατέβατα, σε λίγο καιρό θα βρίσκεσαι στην ίδια θέση που είσαι και τώρα. Αυτό είναι παιδική και όχι ενήλικη σκέψη. Όταν ήμασταν παιδιά φρόντιζαν οι γονείς για μας. Δεν είμαστε πλέον παιδιά.
Χρειάζεται κόπο επίσης να διατηρήσεις αυτά που έχεις. Για παράδειγμα “θέλω να χάσω κιλά, αλλά δεν θέλω να μπω σε ένα πρόγραμμα διατροφής, θα πάω να κάνω λιποαναρόφηση ”. Αν δεν αλλάξεις τίποτα στη διατροφή σου και στον τρόπο ζωής σου σε λίγο διάστημα θα βρίσκεσαι ξανά στην ίδια θέση.
Βγες λοιπόν από αυτή την αίσθηση του ανικανοποίητου και δες ποια είναι πραγματικά τα “θέλω” σου. Τα εμπόδια που ίσως σκέφτεσαι πως υπάρχουν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ή είναι ουσιαστικά φοβίες που αναπτύχθηκαν με το πέρασμα των χρόνων;

Christmas blues...



Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, φωτεινά λαμπάκια παντού, όλοι γύρω σου ανυπομονούν για τις γιορτές, εσύ όμως αν μπορούσες να τα αποφύγεις όλα αυτά θα ήσουν πολύ ικανοποιημένος/η. Αντί να σκέφτεσαι ότι θα έχεις μια ευκαιρία να ξεκουραστείς και να βρεθείς με αγαπημένα πρόσωπα, είτε είσαι αδιάφορος/η είτε κατακλύζεσαι από απαισιοδοξία και λύπη.
Για κάποιους οι συνθήκες της ζωής τους δεν ευνοούν τις “χαλαρές” γιορτές, γιατί είτε είναι αναγκασμένοι να εργάζονται τις γιορτινές μέρες, είτε τυχαίνει να μην έχουν κάποιο ή κάποια αγαπημένα πρόσωπα κοντά τους λόγω απόστασης ή απώλειας. Τι συμβαίνει όμως και πέφτεις σε κατάθλιψη ενώ βρίσκεσαι με την οικογένειά και τους φίλους σου;
Δεν είναι απαραίτητο να είσαι μόνος/η για να νιώθεις μοναξιά. Όταν έχεις απομακρυνθεί συναισθηματικά από τα αγαπημένα σου πρόσωπα (γονείς, αδέρφια, φίλους) και η επικοινωνία μαζί τους δεν είναι ουσιαστική η αίσθηση της μοναξιάς είναι πιο έντονη στις γιορτές. Νιώθεις πως πρέπει να περάσεις καλά ή πρέπει να ξοδέψεις λεφτά για να γιορτάσεις όπως ονειρεύεσαι ή αναπολείς παλαιά ευτυχισμένα Χριστούγεννα. Επιπλέον βομβαρδίζεσαι από την τηλεόραση με εικόνες χαρούμενων και ευτυχισμένων οικογενειών ή φίλων, δίπλα σε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο γεμάτο δώρα, οι οποίες τις περισσότερες φορές δεν ανταποκρίνονται – και ούτε ανταποκρίνονταν ποτέ – στην ελληνική πραγματικότητα.
Οι ευκαιρίες που μπορεί να χάθηκαν κατά τη διάρκεια της χρονιάς, τα λάθη που έγιναν, αλλά και άγχος για τη χρονιά που έρχεται και για το μέλλον, βάζουν επίσης πολλούς ανθρώπους σε μια διαδικασία αυτοκριτικής, αξιολόγησης του εαυτού αρκετά αυστηρή, με αποτέλεσμα την αίσθηση ματαιότητας και τη θλίψη. Όταν δεν έχεις συγκεκριμένο στόχο στο μυαλό σου, απογοητεύεσαι εύκολα έχεις μια αίσθηση ανικανοποίητου ή “δεν ξέρω τι να κάνω”. Το “θέλω να γίνω πλούσιος” δεν είναι συγκεκριμένος στόχος, αλλά το “θέλω να αυξήσω την πελατεία μου” ή “θέλω να ασχοληθώ με το τάδε αντικείμενο/τομέα/επάγγελμα” και ψάχνω να βρω τρόπους για να το πετύχω είναι συγκεκριμένο. Πρέπει να κάνουμε όνειρα, αλλά ταυτόχρονα το ένα μας πόδι να πατάει στη γη, γιατί μόνο έτσι θα τα πραγματοποιήσουμε και δεν θα μείνουν απλά όνειρα.
Θέσε ρεαλιστικούς στόχους για την επόμενη χρονιά ώστε να δώσεις την ευκαιρία στον εαυτό σου να γευτεί τη χαρά της επίτευξής τους. Βελτίωσε τις σχέσεις σου με τα αγαπημένα σου πρόσωπα, μοιράσου τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου μαζί τους. Μην απαιτείς από τον εαυτό σου και από τους άλλους παραπάνω από αυτά που αντέχει ο καθένας και μην πιέζεις τον εαυτό σου για να τους ικανοποιήσεις όλους. Η ευτυχία δεν εξαρτάται από τα υλικά αγαθά. Δεν χρειάζεται να ξοδέψεις μια μικρή περιουσία για να περάσεις καλά ή για την αγορά δώρων. Πάντα υπάρχουν οικονομικές λύσεις όπως επίσης και πράγματα που μπορείς να οργανώσεις ή να κατασκευάσεις ο/η ίδιος/α. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αφήσεις τη φαντασία σου ελεύθερη.
Ας μην ξεχνάμε πως τα Χριστούγεννα είναι γιορτή της αγάπης και όχι διαγωνισμός καλύτερου outfit ή ρίψης – γεμάτων γαρύφαλλα – πανεριών. Σταμάτα να ασχολείσαι με αυτό που δεν έχεις και απόλαυσε επιτέλους αυτό που έχεις!

Καλά Χριστούγεννα!

Αυχενικοί πόνοι: Όταν η επιθυμία δεν μπορεί να γίνει πράξη



Οι ιδέες γεννιούνται στον εγκέφαλο και υλοποιούνται μέσω τους σώματος. Μια σκέψη ή μια επιθυμία όταν γεννηθεί, το πρώτο σημείο που “συναντά” στο δρόμο προς την πραγματοποίησή της είναι ο αυχένας. Είναι το “κανάλι” το οποίο θα την οδηγήσει στους ώμους και τα χέρια. Θα την οδηγήσει δηλαδή στη δράση, στην πραγματοποίησή της. Ο αυχένας στηρίζει το κεφάλι και στηρίζεται στους ώμους. Σε συμβολικό επίπεδο είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στη σκέψη και στην πράξη, ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα, στο μυαλό και στην καρδιά. Τι συμβαίνει όμως όταν συγκρούεται αυτό που σκέφτεσαι ή ονειρεύεσαι με την πράξη;
Όταν είσαι άκαμπτος/η και αυστηρός/ή με τον εαυτό σου, όταν δυσκολεύεσαι να εκφράσεις αυτό που σκέφτεσαι, όταν σκέφτεσαι πολύ και πράττεις ελάχιστα συσσωρεύεται μεγάλη ένταση στον αυχένα. Ενώ στον πόνο της πλάτης (βλέπε παλαιότερο post Πόνος στην πλάτη: Πόσα ακόμα αντέχεις να φορτωθείς στην πλάτη σου;”) νιώθουμε ότι δεν έχουμε κάποιον να μας στηρίξει ώστε να υλοποιήσουμε μια επιθυμία μας, στον αυχενικό πόνο νιώθουμε οι ίδιοι ανεπαρκείς, ότι δεν θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε και ότι δεν θα καταφέρουμε να πετύχουμε αυτό που ονειρευόμαστε, ότι θα κριθούμε με αποτέλεσμα να μην τολμάμε να δράσουμε.
Σχετικά με το πώς σωματοποιείται μια ψυχική κατάσταση αρκεί να σκεφτούμε την κίνηση που κάνουμε με το σώμα μας όταν για παράδειγμα δεν είμαστε σίγουροι για κάτι, όταν λέμε “δεν ξέρω τι να κάνω” ή όταν είμαστε σε επιφυλακή. Ανασηκώνουμε τους ώμους μας. Αναλόγως για να πούμε “ναι” ή “όχι” νεύουμε με μια αντίστοιχη κίνηση του αυχένα μας. Όταν δυσκολεύεσαι να εκφράσεις τις επιθυμίες σου, επειδή φοβάσαι την αντίδραση των άλλων ή δυσκολεύεσαι να πεις “όχι” και γενικά να είσαι ευέλικτος/η στο απρόβλεπτο, πολύ πιθανό ο φόβος αυτός να σωματοποιείται με έναν πόνο στον αυχένα και στους τραπεζοειδείς μύες οι οποίοι στηρίζουν τον αυχένα. Συνήθως όλη αυτή η ψυχική ένταση συνοδεύεται από “ρηχή” αναπνοή. Οι βαθιές αναπνοές χαλαρώνουν τον αυχένα και όλο το σώμα γενικά.
Είτε είναι οργανικός είτε ψυχοσωματικός ο πόνος στον αυχένα η κακή ποιότητα του ύπνου ή/και ένα κακό μαξιλάρι επιδεινώνουν το πρόβλημα. Αυτό που παίζει όμως πολύ σημαντικό ρόλο στην πρόκληση ή/και επιβάρυνση των μυοσκελετικών πόνων είναι η στάση του σώματος. Πολλοί άνθρωποι για παράδειγμα έχουν τους ώμους τους μόνιμα ανασηκωμένους. Δοκίμασε να μείνεις λίγη ώρα με τους ώμους αρκετά ανασηκωμένους…Δεν είναι κουραστικό; Η αίσθηση που δημιουργείται στον εαυτό αλλά και στους άλλους που μας βλέπουν είναι ανασφάλεια ή/και επιφυλακή. Μιλάμε για μια γενικότερη στάση ζωής και όχι π.χ. για μια πιεστική μέρα στη δουλειά. Δηλαδή αν γενικότερα νιώθεις ανασφαλής σε σχέση με αυτά που μπορείς να πετύχεις και πάντα περιμένεις την αρνητική αντίδραση των άλλων, αυτό θα αντικατοπτριστεί στη στάση του σώματός σου.
Όταν στο μυαλό σου στριφογυρίζουν συνεχώς σκέψεις που ανακυκλώνονται ξανά και ξανά, φορτώνεις με ένα μεγάλο βάρος τον αυχένα σου που πρέπει να “στηρίξει” το κεφάλι και όλα αυτά που συμβαίνουν μέσα σ’ αυτό και κατ’ επέκταση και τους τραπεζοειδείς μύες. Μη μένεις μόνο στη σκέψη. Τόλμησε να κάνεις πράγματα που ονειρεύεσαι. Κι αν δεν τα καταφέρεις με την πρώτη μην το βλέπεις ως αποτυχία, αλλά ως μια ευκαιρία να δεις τι πρέπει να προσέξεις και να αποφύγεις την επόμενη φορά που θα προσπαθήσεις. Ζήσε σύμφωνα με τις δικές σου επιθυμίες κι όχι τις επιθυμίες των γονιών, φίλων ή των κοινωνικών επιταγών.
Ξέρεις να λες όχι;


Πόσες φορές έβαλες στην άκρη το πρόγραμμά σου, τα “θέλω” σου επειδή δεν μπόρεσες να αρνηθείς αυτό που σου ζητούσε κάποιος/α; Πόσες φορές για να μην δυσαρεστήσεις τους άλλους αναλαμβάνεις ευθύνες στις οποίες δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις πρακτικά ή/και συναισθηματικά; Νομίζεις πως δεν έχεις την επιλογή ή εκείνη τη στιγμή “ξαφνιάζεσαι” και νιώθεις πως τα αντανακλαστικά σου δεν είναι τόσο γρήγορα ώστε να σκεφτείς κάτι για να το αποφύγεις; Μετά το μετανιώνεις αλλά είναι λίγο αργά…
Γιατί όμως να δυσκολεύεσαι να πεις όχι; Σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή ότι οι άλλοι θα πληγωθούν, θα θυμώσουν ή ότι θα τους απογοητεύσεις. Νομίζεις ότι αν τους εξηγήσεις  τους λόγους της άρνησής σου δεν θα καταλάβουν. Εκείνη τη στιγμή ακινητοποιείσαι και δεν μπορείς να σκεφτείς ούτε μια εναλλακτική λύση. Π.χ. “Αυτή τη στιγμή το πρόγραμμά μου είναι πολύ φορτωμένο, μπορούμε να το κάνουμε κάποια άλλη στιγμή;” ή “Το πρόγραμμά μου είναι πολύ φορτωμένο και δεν θα μπορέσω να δώσω την απαιτούμενη προσοχή σ’ αυτό που μου ζητάς”. Όταν αναγκάζεσαι να αρνηθείς κάτι (τι ελάχιστες φορές που έχει συμβεί αυτό!), νιώθεις ενοχές, φοβάσαι ότι ο/η άλλος/η θα πάψει να σε συμπαθεί, θα σε κρίνει αρνητικά. Όσο μεγαλύτερο κύρος έχει στα μάτια σου το άτομο που σου ζητάει κάτι τόσο πιο δύσκολο σου είναι να αρνηθείς. Το μόνο που καταφέρνεις στο τέλος είναι να τα βάζεις με τον εαυτό σου που δεν είπε όχι και να θυμώνεις με τους άλλους που δεν σε καταλαβαίνουν ή σε χρησιμοποιούν. Εσύ τους το επιτρέπεις όμως…
Όταν ήσουν παιδί έπρεπε να κάνεις ό,τι σου έλεγαν οι γονείς σου αλλιώς αντιμετώπιζες είτε θυμό και τιμωρία είτε την απογοήτευσή τους. Συχνά ένιωθες ενοχές και πως ήσουν “αχάριστος/η” που δεν ήθελες να κάνεις αυτό που σου ζητούσαν. Μπορεί επίσης ένας από τους δύο γονείς να είχε προβλήματα υγείας ή κατάθλιψης, οπότε έπρεπε από πολύ νωρίς να βάλεις στην άκρη τις δικές σου ανάγκες για να φροντίσεις ή να μη στεναχωρήσεις το γονιό. Όλα τα αρνητικά συναισθήματα που εισέπραξες και βίωσες κι εσύ ως παιδί τα προβάλεις τώρα στους άλλους κάθε φορά που σκέφτεσαι να αρνηθείς να τους εξυπηρετήσεις ή να πας π.χ. για καφέ μαζί τους. Πιστεύεις πως είτε θα θυμώσουν και θα σε απορρίψουν είτε θα στενοχωρηθούν και θα νιώσουν ότι τους απορρίπτεις. Δεν είναι όμως αυτή η πραγματικότητα.
Συνήθως όταν λες “όχι” απολογείσαι γι’ αυτό, ζητώντας συγνώμη ξανά και ξανά, αλλά το μόνο που καταφέρνεις είναι οι άλλοι να μην παίρνουν στα σοβαρά την άρνησή σου. Βγες από την παθητική αυτή στάση και διεκδίκησε το δικαίωμα σου να λες “όχι”. Όσο πιο κοφτά μεν, χαμογελαστά δε και με λιγότερα λόγια απαντήσεις τόσο πιο άμεσος/η και κατανοητός/ή θα γίνεις. Είναι άλλο πράγμα να είσαι ευγενικός/ή και άλλο να είσαι θύμα. Εκτός κι αν θέλεις να είσαι το θύμα, γιατί έτσι νομίζεις ότι κερδίζεις την προσοχή τους. Κουραστικό δεν είναι όμως αυτό…;
Πολλοί είναι αρκετά πιεστικοί και επιμένουν μέχρι να “σπάσεις”. Πριν πεις “ναι” σκέψου: θέλεις να σε εκμεταλλεύονται ή να σε σέβονται και να σε αντιμετωπίζουν ως ίσο/η; Σ’ αυτούς πρέπει να πεις “Μόλις σου εξήγησα το λόγο για τον οποίο δεν θα μπορέσω κλπ” και εκεί τελειώνεις την κουβέντα, χωρίς να αφήσεις περιθώριο στο άλλο άτομο να συνεχίσει. Είναι προτιμότερο να πεις ότι πραγματικά δεν έχεις το κουράγιο ή τη διάθεση να κάνεις αυτό που σου ζητάνε, παρά να λες θα το συζητήσουμε, θα σε πάρω τηλέφωνο ή να βρίσκεις δικαιολογίες και μετά να ψάχνεις άλλη δικαιολογία για να καλύψεις την πρώτη κ.ο.κ.
Μη “μοιράζεις”, “ξοδεύεις τον εαυτό σου δεξιά κι αριστερά. Όταν λες “ναι” σε κάτι που θα σου ζητήσουν και δεν θέλεις να κάνεις, αυτόματα λες “όχι” στον εαυτό σου. Άρχισε να υπολογίζεις τον εαυτό σου και πρόσφερε τη βοήθειά σου εκεί που αξίζει. Εσύ μέσα σου ξέρεις πια άτομα της ζωής σου θα τρέξουν κι αυτά με τη σειρά τους για σένα. Αναγνώρισε στον εαυτό σου το δικαίωμα να λέει όχι! Έχεις κι εσύ αυτό το δικαίωμα, όχι μόνο οι άλλοι.