powered by "One Way Radio" - μονόδρομος στη...διασκέδαση - www.onewayradio.net

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

"Η μουσική δίνει ψυχή στις καρδιές και φτερά στη σκέψη" Πλάτων

http://www.onewayradio.net/oneway-blog/i-mousiki-dinei-psyxh/
Τελικά ... επικοινωνούμε πραγματικά;



Στη ζωή σου δεν υπάρχουν εντάσεις, δε νιώθεις δυσάρεστα αλλά ούτε όμως και χαρούμενος/η. Ενώ η μέρα σου είναι γεμάτη με ασχολίες, νιώθεις ένα κενό, βαριέσαι, συχνά παραπονιέσαι και γενικά δεν μπορείς να προσδιορίσεις τι ακριβώς σου φταίει…Κάτι λείπει…
Ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας και της “επικοινωνίας”. Παρ’ όλα αυτά όλο και περισσότεροι άνθρωποι παραπονιούνται για έλλειψη επικοινωνίας με τα αγαπημένα τους πρόσωπα και ολοένα και περισσότεροι βιώνουν έντονα το αίσθημα της μοναξιάς. Υπάρχει όμως πραγματικά έλλειψη επικοινωνίας ή μήπως η ποιότητα της επικοινωνίας είναι…ουδέτερη; Το διαδίκτυο και κυρίως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ο παράδεισος της ουδέτερης επικοινωνίας. Μιας επικοινωνίας “από μακριά κι αγαπημένοι”. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει βέβαια τον σημαντικό τους ρόλο στην ενημέρωση, διαφήμιση, επαγγελματική δικτύωση κλπ. Έχουν αντικαταστήσει όμως σε μεγάλο βαθμό την “φυσική” επαφή μεταξύ των ανθρώπων.
Όταν έχεις μια επιφανειακή, “ουδέτερη” επικοινωνία δεν αφήνεις τον/την άλλο/η να σε πλησιάσει πολύ. Απ’ τη στιγμή που δεν έρχεσαι πολύ κοντά συναισθηματικά με τους άλλους θεωρείς πως έτσι μειώνεις την πιθανότητα να πληγωθείς. Έτσι ζεις τη ζωή σου κρατώντας τα συναισθήματα και την ενέργειά σου σε ένα επίπεδο επιφανειακό. Είναι προτιμότερο όμως να είσαι για παράδειγμα θυμωμένος/η ή θλιμμένος/η παρά αδιάφορος/η και ουδέτερος/η. Ο θυμός ή η θλίψη είναι συναισθήματα, τα οποία μπορείς κάποια στιγμή να εκφράσεις, είναι η ίδια η ζωή. Η αδιαφορία δεν είναι συναίσθημα. Είναι μια κατάσταση αποστασιοποίησης από τα συναισθήματα τα δικά σου και των άλλων και επίσης από την πραγματικότητα. Ακινητοποιείσαι και επιπλέον δεν ξέρεις τι σου φταίει
Το θέμα δεν είναι λοιπόν το κατά πόσο επικοινωνείς με τους άλλους αλλά σε πιο βαθμό επικοινωνείς με τον εαυτό σου. Το κατά πόσο είσαι διατεθειμένος/η να αναγνωρίσεις τις συναισθηματικές σου ανάγκες – και δεν είναι σίγουρα ένα ακριβό αυτοκίνητο ή πανάκριβα ρούχα και έπιπλα –. Tα τελευταία χρόνια στη χώρα μας αυξήθηκε το ποσοστό κατάθλιψης των ανθρώπων όχι όμως τόσο εκεινων που ζούσαν με το βασικό μισθό, αλλά εκείνων με υψηλά εισοδήματα που λόγω κρίσης έχουν μειωθεί (και σε πολλές περιπτώσεις παραμένουν υψηλότερα του βασικού μισθού). Όταν στηρίζεις την ευτυχία σου σε υλικά αγαθά που εξυπηρετούν την εικόνα (μεγάλο σπίτι, γρήγορο αυτοκίνητο, ακριβά και πολλά ρούχα, γαριφαλοπόλεμο στα μπουζούκια κλπ), και τα χάνεις νιώθεις κενός/ή.
Αποδέχομαι τον εαυτό μου όπως είναι και δεν έχω ανάγκη να χρησιμοποιήσω υλικά αγαθά για να αποδείξω πόσο αξίζω. Όταν μένεις στο περιτύλιγμα χάνεις την ευκαιρία να βιώσεις πραγματική χαρά στη ζωή σου. Είσαι ένας άνθρωπος με συναισθήματα, όνειρα αλλά και ανασφάλειες. Όποιος σε χλευάσει γι’ αυτά δεν αξίζει να είναι στη ζωή σου. Θέλεις ανθρώπους που σε αγαπάνε γι’ αυτό που πραγματικά είσαι ή γι’ αυτό που προβάλεις; Ζούμε σε μια εποχή που έχουν καταρρεύσει πολλά τέτοια “προσωπεία” ευτυχίας. Αποδείχτηκε – ευτυχώς – πως δεν υπήρχε ουσιαστική ανταλλαγή συναισθημάτων, αλλά ανταλλαγή υπηρεσιών και υλικών “δεκανικιών”.
Όταν επικοινωνείς πραγματικά με τους άλλους εξελίσσεσαι και ανανεώνεσαι και σε προσωπικό επίπεδο και παράλληλα το ίδιο συμβαίνει στις σχέσεις σου προσωπικές και επαγγελματικές. Δεν μένεις στάσιμος/η, δεν βαλτώνεις. Η φυσική και ουσιαστική επαφή με τους ανθρώπους που έχεις στην ζωή σου είναι αναντικατάστατη. Μοιράσου με τους ανθρώπους που αγαπάς κομμάτια του εαυτού σου και δέξου τα δικά τους. Μην στερείς από τον εαυτό σου την ευκαιρία να βιώσει αυτού του είδους την πληρότητα.
Αποφεύγω τη σύγκρουση



Αποφεύγεις συστηματικά να έρθεις σε οποιαδήποτε αντιπαράθεση με κάποιον/α που η συμπεριφορά του σου δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα. Προτιμάς να το κρατήσεις μέσα σου και να σε βαραίνει από το να εκφράσεις τη δυσαρέσκειά σου, είτε από φόβο είτε γιατί θέλεις να είσαι αγαπητός/ή από όλους και όλοι να έχουν έναν καλό λόγο να λένε για σένα. Δεν αντέχεις στην ιδέα ότι κάποιος θα σκεφτεί κάτι αρνητικό για σένα!
Μεγάλωσες σε ένα περιβάλλον όπου αποφεύγονταν συστηματικά οι συγκρούσεις και πάσης φύσεως…ταραχές ή όσες φορές κι αν προσπάθησες να πεις αυτά που νιώθεις συνάντησες θυμό ή αδιαφορία; Φοβάσαι πως αν εκφράσεις τη δυσαρέσκειά σου θα χάσεις την αγάπη και την αποδοχή των ανθρώπων γύρω σου ή απλά δεν θα τους ενδιαφέρει ή ο θυμός τους θα είναι τόσο έντονος που θα πάθεις κακό… Αποφεύγεις να εκτεθείς και στο πίσω μέρος του μυαλού σου υπάρχει η βεβαιότητα ότι πρέπει να πας με τα νερά του άλλου για να μείνει μαζί σου, ως φίλος/η ή ως σύντροφος ή να σε αφήνει στην ησυχία σου. Αυτό που φοβάσαι στην πραγματικότητα είναι μην απορριφθείς (ίσως και βίαια), μην εγκαταλειφθείς ή μείνεις μόνος/η
Όταν όμως προσπαθείς να καλύψεις τα πραγματικά συναισθήματά σου το πρόβλημα δεν λύνεται ούτε εξαφανίζεται. Αντιθέτως μεγεθύνεται και διαιωνίζεται. Καταλήγεις να αναλαμβάνεις ευθύνες που δεν σου ανήκουν, να συμβιβάζεσαι με αρνητικές για σένα καταστάσεις και συμπεριφορές και να καταπιέζεσαι συναισθηματικά. Επιπλέον είσαι διαρκώς σε μια κατάσταση έντασης και άγχους, αφού πρέπει συνεχώς να καταπιέζεις αυτό που σκέφτεσαι και νιώθεις, που επιβαρύνει την ψυχική και σωματική σου υγεία.
Αποφεύγοντας τη σύγκρουση χάνεις την ευκαιρία να εκφράσεις τα συναισθήματα και τις προθέσεις σου, να έρθεις σε επαφή με κομμάτια του εαυτού σου, αλλά συγχρόνως να έρθεις σε επαφή με τους άλλους κι εκείνοι με σένα. Οι σχέσεις που δημιουργείς δεν είναι ουσιαστικές και συνήθως δύσκολα διατηρούνται. Στον επαγγελματικό τομέα συμβιβάζεσαι εύκολα και συχνά νιώθεις πιεσμένος/η.
Στο τέλος της ημέρας πρέπει να “κλείνεις ταμείο” με τους συνεργάτες και με τα αγαπημένα σου πρόσωπα, να διευθετείς δηλαδή οποιαδήποτε παρεξήγηση ή δυσαρέσκεια. Αν κάθε φορά που προκύπτει κάποιο πρόβλημα προσπαθήσεις να το συζητήσεις άμεσα δεν θα υπάρχει η μεγάλη σύγκρουση που φοβάσαι. Οι μεγάλες συγκρούσεις προκύπτουν από συσσωρευμένα αρνητικά συναισθήματα και συνήθως δεν καταλαβαίνει κανείς πιο είναι το πραγματικό πρόβλημα.
Όταν φοβάσαι να εκτεθείς το μόνο που καταφέρνεις είναι ακριβώς αυτό: να εκθέτεις τον εαυτό σου σε καταστάσεις και συναισθήματα που κάθε άλλο παρά καλό σου κάνουν, χάνοντας τον σεβασμό και το ενδιαφέρον του άλλου για σένα. Το να θέλεις να διατηρήσεις μια κατάσταση ηρεμίας ενώ υπάρχουν συσσωρευμένα άλυτα θέματα στην προσωπική ή επαγγελματική σου ζωή δεν είναι τίποτε άλλο από την αλλόκοτη ηρεμία που επικρατεί πριν την καταιγίδα. Η καταιγίδα όμως κάποια στιγμή είτε το θέλεις είτε όχι, θα ξεσπάσει. Αυτό που ξεχνάς είναι ότι μετά ακολουθεί πάντα το ουράνιο τόξο.