powered by "One Way Radio" - μονόδρομος στη...διασκέδαση - www.onewayradio.net

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012

Κόμπλεξ ανωτερΠροσπαθεί υποσυνείδητα ότητας

“Before you diagnose yourself with depression or low self-esteem, first make sure you are not, in fact, just surrounded by assholes” – William Gibson (author)*
                                                                              
από την ψυχολόγο – ψυχοθεραπεύτρια Έφη Ταμπουρά

Έχεις βρεθεί σε παρέα όπου υπάρχει κάποιος/α που συνεχώς κοροϊδεύει ό,τιδήποτε λέει ο άλλος, το παραμικρό λάθος που θα κάνεις θα το μεγεθύνει και θα το επαναλαμβάνει όλη την ώρα και φυσικά έχει άποψη για τα πάντα; Το κάθε μικρό βήμα σου προς την επιτυχία θα το ακυρώσει, θα σε ειρωνευτεί. Δεν κάνει κάτι να βελτιώσει τη δική του/της ζωή παρά μόνο ψάχνει τρόπο πως θα μειώσει εσένα, για να νιώσει “ανώτερος/η”.
Εσύ – ανάλογα με τον χαρακτήρα σου – αντεπιτίθεσαι ή αδιαφορείς ή κάθεσαι στη γωνιά σου και γυρνάς στο σπίτι με ένα αίσθημα αναξιότητας.
Πίσω από τη μάσκα της άνεσης και της “ανωτερότητας” όμως που επιδεικνύει ένα τέτοιο άτομο, κρύβεται μια βαθειά αίσθηση μειονεξίας και κατωτερότητας, σε τομείς όπως η μόρφωση, η επαγγελματική καταξίωση, η οικονομική κατάσταση, η εμφάνιση κλπ. Ένα τέτοιο άτομο τοποθετεί τον εαυτό του σε μια μόνιμη κατάσταση σύγκρισης με τους φίλους και γνωστούς και τις περισσότερες φορές προσπαθεί να μιμηθεί τον τρόπο ζωής τους. Δεν αντέχει τα λάθη – ούτε τα δικά του ούτε των άλλων – βλέπει μονίμως ανταγωνιστές που απειλούν την αξία του και θέλει να έχει τον έλεγχο.
Οι γονείς αποτελούν πρότυπο συμπεριφοράς για το παιδί τους. Όταν ο γονιός μιλάει ειρωνικά και κοροϊδεύει συχνά τους άλλους, κουτσομπολεύει, είναι ανταγωνιστικός, έχει άποψη για τα πάντα και δεν εμπιστεύεται εύκολα τους ανθρώπους, αυτό διδάσκει στο παιδί, αλλά ταυτόχρονα θα είναι έτσι και με το ίδιο. Το παιδί νιώθει ότι δεν το εμπιστεύεται ο γονιός σε πολλά πράγματα και συχνά νιώθει ότι το θεωρεί λιγότερο έξυπνο ή ικανό από εκείνον– πως άλλωστε μπορείς να ξεπεράσεις κάποιον που τα ξέρει όλα!
Στην ενήλικη ζωή του προσπαθεί υποσυνείδητα να πείσει τον εαυτό του ότι αξίζει, ψάχνοντας όμως την αξία σε πράγματα ανούσια, επιφανειακά. Προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι “άχρηστος/η”, κάνοντας τους άλλους να νιώθουν άχρηστοι. Ό,τι έκανε ο γονιός δηλαδή σε εκείνον/η. Έχει ανάγκη να δείξει ότι τα ξέρει όλα, γιατί έχει μεγαλώσει με έναν/μια “ξερόλα” και έπρεπε ανά πάσα στιγμή να αποδεικνύει ότι αξίζει. Αυτό που άξιζε πραγματικά ήταν η προσοχή, το ενδιαφέρον, η αποδοχή και η άνευ όρων αγάπη του γονιού, τα οποία όμως έρχονταν σπάνια έως ποτέ. Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει στην ενήλικη ζωή είναι η εμπιστοσύνη προς τους άλλους. Δεν πιστεύει ότι μπορεί να αγαπηθεί γι’ αυτό που είναι, δεν θέλει να εκφράζει τις αδυναμίες του/της, και τις κρύβει καλά πίσω από ενα προσωπείο "αυτοπεποίθησης", με αποτέλεσμα να του/της είναι δύσκολο να “αφεθεί” πραγματικά σε μια σχέση. Πρέπει πάντα να υποδύεται κάποιον/α άλλο/η, για παράδειγμα τον σκληρό ή αδιάφορο άντρα ή τη δυναμική γυναίκα αντίστοιχα κλπ.
Από τη στιγμή που θέλει να νιώθει ανώτερος/η και να έχει πάντα τον έλεγχο, δύσκολα θα ζητήσει τη βοήθεια ενός ψυχοθεραπευτή. Κι αν μπει σε μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία, θα προσπαθεί, στην αρχή τουλάχιστον, με διάφορους τρόπους να ακυρώνει τον θεραπευτή και θα θέλει φυσικά να έχει τον έλεγχο της θεραπείας.
Γι’ αυτό πριν πάρεις όλη την ευθύνη πάνω σου, δες πραγματικά με ποια άτομα συναναστρέφεσαι και ποια αποκαλείς “φίλους”. Αν κάθε φορά που συναντάς κάποια συγκεκριμένα άτομα παρατηρείς πως η διάθεσή σου πέφτει και γυρνάς στο σπίτι έχοντας μια άσχημη αίσθηση στο στομάχι, είναι η στιγμή που πρέπει να αναρωτηθείς αν αξίζει να υποβάλεις τον εαυτό σου σε μια τέτοια “δοκιμασία”. Σίγουρα η αμφισβήτηση και η κριτική έρχεται και “ακουμπάει” σε μια δικιά σου δυσκολία να πιστέψεις στον εαυτό σου και γι’ αυτό σε ενοχλεί και σε πονάει. Όσο θα λύνεις όμως τα δικά σου θέματα κάνε ένα “ξεσκαρτάρισμα” στον κοινωνικό σου κύκλο. Θα το αντέξουν μην ανησυχείς! Ίσως τους δίνεις έτσι και μια ευκαιρία να σκεφτούν τη δική τους συμπεριφορά (δύσκολο…αλλά γίνονται και θαύματα!). Και μην ξεχνάς “…πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί”! (από την αποχαιρετιστήρια επιστολή του Gabriel Garcia Marquez).
  
*"Πριν διαγνώσεις στον εαυτό σου κατάθλιψη ή χαμηλή αυτοεκτίμηση, πρώτα σιγουρέψου οτι στην πραγματικότητα δεν περιστοιχίζεσαι απο μαλάκες" - Ουίλλιαμ Γκίμπσον (συγγραφέας)




Το psycho-stories πάει διακοπές! Γι’ αυτό το λόγο τους καλοκαιρινούς μήνες θα ανεβαίνει 1  νέο άρθρο κάθε πρώτη του μήνα. Πιο εντατικά πάλι από το φθινόπωρο!
 Καλό καλοκαίρι!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου